Η αστυνομία ως αδύναμος κρίκος του Κράτους Δικαίου.
Η αστυνομία ως αδύναμος κρίκος του Κράτους Δικαίου.
Η αστυνομία αποτελεί βασικό πυλώνα σε ένα Kράτος Δικαίου. Οι πολίτες προσβλέπουν στη λειτουργία μιας αξιόμαχης αστυνομικής δύναμης που να προσφέρει ασφάλεια, να είναι δύναμη καταστολής, να λειτουργεί προληπτικά κατά του εγκλήματος και να εφαρμόζει το νόμο.
Η αστυνομία είναι επιφορτισμένη με πολλά καθήκοντα και η Πολιτεία, διαχρονικά, δεν της έχει δώσει εκείνα τα εφόδια που χρειάζεται για να επιτελεί αποτελεσματικά την αποστολή της. Αντίθετα γνωρίζουμε όλοι μας είναι ότι από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας υπήρξε κομματοκρατία και αναξιοκρατία στο αστυνομικό σώμα με αποτέλεσμα να λειτουργεί ακρωτηριασμένα και να μην εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντα του.
Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν αξιόλογα και αφοσιωμένα στελέχη. Χωρίς αμφιβολία επίσης η αστυνομία χειρίζεται καθημερινά εκατοντάδες περιστατικά και είναι αναμενόμενο να παρουσιάζονται, προβλήματα, ολιγωρία και κρούσματα αμέλειας στην εκτέλεση καθήκοντος.
Από την άλλη, η γενικότερη εικόνα που βγάζει το αστυνομικό σώμα είναι προβληματική και έχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα πράξεων αλλά και παραλείψεων τα οποία εξοργίζουν τους πολίτες διότι παρουσιάζεται μία αστυνομία ανίκανη, που ενεργεί επιλεκτικά, και σε πολλές περιπτώσεις καταπατεί τα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες των πολιτών.
Τα τελευταία δύο χρόνια ήμασταν μάρτυρες περιστατικών που καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος στο αστυνομικό σώμα:
- Η υπόθεση Μεταξά και κατ” συρροήν δολοφόνου. Προκάλεσε τη παραίτηση ενός υπουργού και την παύση του αρχηγού αστυνομίας . Ακόμα αναμένουμε να ληφθούν μετρά κατά των αστυνομικών που ευθύνονται.
- Η υπόθεση Στυλιανού που οδήγησε στην αυτοκτονία του. Αναμένουμε ακόμα τις έρευνες.
- Η πρόσφατη υπόθεση με το Parody account στο Twitter συνιστά κραυγαλέα αντίθεση σε ότι αφορά του σπουδή και ταχύτητα αντίδρασης σε σχέση με τα δύο πιο πάνω περιστατικά.
- Η χθεσινή αντιμετώπιση της διαδήλωσης που ήταν καθ” ομολογίαν της ίδιας της υπουργού δυσανάλογη (εκ πρώτης όψεως) τουλάχιστον.
Επειδή γράφονται διαφορά για τα χθεσινά, εκείνο για το οποίο ελέγχεται η αστυνομία είναι για την χρήση υπέρμετρης και δυσανάλογης βίας κατά των διαδηλωτών και όχι για το ότι βρέθηκε εκεί για να αστυνομεύσει. Οι εικόνες που είδαμε είναι απαράδεκτες, προκλητικές για το κοινό αίσθημα και θλιβερές. Στέκομαι στις περιπτώσεις που είδαμε να συλλαμβάνονται πολίτες αναίτια και χωρίς πρόκληση ή στη περίπτωση με την Αναστασία που χωρίς λόγο δέχθηκε επίθεση με το πιεσμένο νερό. Δεν ξέρω εάν υπήρχαν περιστατικά που διαδηλωτές επιτέθηκαν κατά αστυνομικών. Και αυτό πρέπει να διερευνηθεί και να δημοσιοποιηθεί.
Σε κάθε περίπτωση ο θυμός του κόσμου είναι ακόμα μεγαλύτερος διότι ο καθένας από εμάς έχει χάσει την πίστη του στο σύστημα.
Είναι κανένας που πιστεύει ότι μετά από ένα τέτοιο περιστατικό το ζήτημα θα διερευνηθεί επαρκώς και να αποδοθούν ευθύνες;
Ο μέσος πολίτης πιστεύει ότι δεν θα γίνει τίποτε στο τέλος. Ακόμα χειρότερα, είναι προφανές ότι ως κοινωνία δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν βελτιωνόμαστε.
Λόγω επαγγέλματος έχω αρκετά καλή εικόνα για τα προβλήματα και κενά που υπάρχουν στο αστυνομικό σώμα. Ως επαγγελματίας δικηγόρος τις περισσότερες φορές δεν αισθάνομαι εμπιστοσύνη να απευθυνώ στην αστυνομία και έχω πολλά παραδείγματα να αναφέρω υποθέσεων που είτε λόγω ανεπάρκειας είτε αμέλειας είτε κομματικών παρεμβάσεων τα πράγματα λειτούργησαν ανορθόδοξα.
Για το εάν μπορεί να βελτιωθεί η σημερινή κατάσταση η απάντηση μου είναι αρνητική. Και ο λόγος ειναι διότι η κατάσταση στην αστυνομία και σε άλλες κρατικές υπηρεσίες πάσχει από την διαχρονική ανεπάρκεια πολιτικής βούλησης ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι γνώρισμα αυτής της κυβέρνησης. Απλά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση χειροτέρεψε ως φυσική εξέλιξη μίας αρρώστειας που δεν την αντιμετωπίζεις.
Το πρόβλημα με τις ανεπάρκειες της αστυνομίας είναι ότι αυτή είναι ταγμένη -μεταξύ άλλων – να προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών και όχι να τα καταπατεί. Και υπό αυτή την έννοια είναι ο αδύναμος κρίκος ενός Κράτος Δικαίου.