Η ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας και φτου και απ’ την αρχή.
Η ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας και φτου και απ’ την αρχή.
Χθες εκδόθηκε η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου σε προσφυγές που καταχωρήθηκαν κατά του διορισμού του Γ. Τσαγγάρη ως Εφόρου Φορολογίας. Ο διορισμός ακυρώθηκε.
Με αφορμή αυτή την υπόθεση, έχει καιρό που θέλω να κάνω ένα σύντομο σχόλιο για τις συνέπειες του τρόπου που εφαρμόζεται το διοικητικό δίκαιο στη Κύπρο γενικότερα. Το σχόλιο μου δεν αφορά το σκεπτικό της απόφαση του δικαστηρίου αλλά θέμα πολιτικής.
Όπως είναι αναμενόμενο η συγκεκριμένη απόφαση θα δημιουργήσει ισχυρές μετασεισμικές δονήσεις.
Είναι η δεύτερη φορά που ο διορισμός του Εφόρου Φορολογίας ακυρώνεται από το Δικαστήριο και κάθε φορά οι συνέπειες στην ομαλή λειτουργία και συνέχεια των αποφάσεων του κράτους είναι τεράστιες.
Αυτό διότι η ακύρωση του διορισμού σημαίνει ότι:
(α) όλες οι προσφυγές που εκκρεμούν κατά αποφάσεων του Εφόρου Φορολογίας στα διοικητικά δικαστήρια κατά πάσα πιθανότητα θα επιτύχουν στη βάση του ότι ο αρχικός διορισμός του, ήταν αντισυνταγματικός. Άρα ακυρώνονται διοικητικές πράξεις που πρέπει να επαναληφθούν και η Δημοκρατία θα καταβάλει τα δικαστικά έξοδα.
(β) όλες οι διοικητικές πράξεις που έχουν εκδοθεί και των οποίων δεν έχει εκπνεύσει η προθεσμία για προσβολή τους στο διοικητικό δικαστήριο, θα μπορούν να προσβληθούν και να ακυρωθούν στη πιο πάνω βάση.
Συνεπώς έχουμε να κάνουμε με μία απότομη διακοπή στη κανονική ροή των πράγματών, σε ότι αφορά τον νευραλγικό τομέα της φορολογίας.
Ως ιδιώτης δικηγόρος δεν έχω λόγο να διαμαρτύρομαι. Αντιθέτως.
Ως πολίτης όμως με προβληματίζει για χρόνια τώρα το θέμα των συνεπειών των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων (προηγουμένως του Ανωτάτου Δικαστηρίου) και οι στρεβλώσεις που δημιουργούν.
Για παράδειγμα έχω πελάτες που είναι εμπλεκόμενοι σε προσφυγές που αφορούν διορισμούς και προαγωγές στην δημόσια υπηρεσία που είναι στα δικαστήρια πέραν των 20 ετών! Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις στη δημόσια υπηρεσία που κάποιος υπάλληλος έχει 2, 3 προαγωγές και ακυρώνεται ο πρώτος διορισμός του και φτου και απ’ την αρχή. Για επουσιώδεις λόγους. Υπάρχει αχρείαστη τυπολατρία.
Το ίδιο ισχύει και για τις ανεξάρτητες αρχές. Είχαμε περιπτώσεις ακυρώσεων διορισμών προέδρων της Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού ή της Κεφαλαιαγοράς για εντελώς τυπικούς λόγους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ακύρωση αποφάσεων, διαδικασιών και ερευνών που βρίσκονται σε εξέλιξη με αλυσιδωτές επιπτώσεις στις ίδιες τις υπηρεσίες, στην οικονομία και στην κοινωνία.
Συνεπώς, έχω την άποψη ότι πρέπει ως πολιτεία να δούμε αυτό το θέμα και να αλλάξουμε κάποια πράγματα με τροποποίηση του Συντάγματος.
Πρέπει να βρεθεί τρόπος να υπάρχει τελεσιδικία σε ορισμένες αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία της κρατικής μηχανής και/ή να αποσυνδεθεί η ακύρωση ενός διορισμού ή μίας προαγωγής, από τα αποτελέσματα που ήδη έχουν παραχθεί. Χωρίς βέβαια να επηρεάζονται θέματα χρήστης διοίκησης ή διαφάνειας.
Δεν ξέρω αν έχει υπολογίσει κανένας το κόστος στα δημόσια οικονομικά κάθε φορά που έχουμε τέτοιες εξελίξεις αλλά είναι βέβαιο ότι είναι τεράστιο. Εκείνο που με ενοχλεί είναι ότι στις πλείστες των περιπτώσεων οι λόγοι ακύρωσης δεν έχουν σχέση με τις ικανότητες και εργασία που επιτελεί κάποιος αλλά γίνεται για τυπικούς λόγους. Αυτό είναι στρέβλωση που οφείλουμε να διορθώσουμε.
Αντίγραφο της απόφασης βρίσκεται στο σύνδεσμο πιο κάτω.